مکانیزم جذب کربن اقیانوس در حال کاهش است

زمین به طور فعال علیه تغییرات اقلیمی ناشی از انسان مبارزه می کند. برخی از دی اکسید کربن بیش از حد که به پمپاژ هوا وارد می شوند، توسط "غرقاب های کربن" مانند جنگل ها و اقیانوس ها جذب می شوند، که به کاهش تأثیر گلخانه ها کمک می کند. متاسفانه، یک مطالعه جدید نشان داده است که به لطف افزایش دمای جهانی، اقیانوس ها به تدریج سبب کاهش غلظت کربن کمتر می شوند.

هنگامی که به فشردن CO2 از هوا می رسد، اکسیژن های فتوسنتزی بیشتر از سنگین کردن سنگین را انجام می دهند. جنگل ها در سال های اخیر بازی خود را افزایش داده اند، جذب گازهای گلخانه ای بیشتر از حد معمول و کمک به افزایش سرعت CO2 در اتمسفر. در همین حال، پلانکتون در سطح دریا، کربن را در آب میچرخاند، و در صورت مرگ، آن را به عمق اقیانوس با نرخی حدود 6 میلیارد تن در سال رساند.

اما یک مطالعه از MIT نشان می دهد که گرم شدن آب این روند را کاهش می دهد. این به این دلیل است که فتوسنتز کننده های موجود در بدن به دلیل درجه حرارت آب رشد و نمو می کنند و به همین ترتیب تنفس، موجوداتی مانند باکتری و کریل جذب اکسیژن و انتشار دی اکسید کربن می شود. در حالی که فتوسنتزها رشد می کنند و سریع تر در آب های سردتر می میرند، گیرنده های فعال تر وقتی گرمتر می شوند.

رقص ظریف بین این دو نوع رقیب هنوز با همبستگی ارگانیک بسیار تاثیر می گذارد که چگونه اقیانوس ها به عنوان یک سینک کربن عمل می کنند. این تیم یک مدل برای اندازه گیری "بهره وری صادرات" - نرخی که کربن به عمق جذب می شود - در درجه حرارت های مختلف قرار می گیرد، که در اطراف اثر متقابل فتوسنتزر و تنفس قرار دارد.

B.B. Cael، نویسنده اصلی این مطالعه می گوید: "ما یک روش ساده برای توصیف اینکه ما فکر می کنیم که درجه حرارت بر کارایی صادرات تاثیر می گذارد بر اساس این نظریه متابولیک اساسی است. "اکنون می توانیم از آن استفاده کنیم تا ببینید که چگونه بازده صادرات در طول دوره زمانی که ما پرونده های درجه حرارت خوب را تغییر داده است تغییر کرده است؟ این چگونه می توان برآورد که آیا کارایی صادرات به دلیل تغییرات اقلیمی تغییر می کند یا خیر؟"

برای انجام این کار، محققین داده های دما را از سه منبع مختلف جمع آوری کرد، هر ماه بین سال های 1982 تا 2014 و گزارش در مورد مکان های سراسر جهان. سپس آنها این اطلاعات را به مدل خود برای ارزیابی میانگین بهره وری صادرات اقیانوس های سیاره هر ماه تغذیه کردند و در طول زمان تغییراتی پیدا کردند.

در طول این 33 سال، درجه حرارت آب در سطح اقیانوس افزایش یافت، در حالی که بازده صادرات بین 1 تا 2 درصد کاهش یافت. این ممکن است به نظر نرسد اما این به معنی یک 100 میلیون تن اضافی از پلانکتون است که هر ساله در نزدیکی سطح آن قرار دارد.

کایل می گوید: "ما مقدار کربن را که در نتیجه تغییر دما در جهان فرو می ریزد فرسودگی ندیده اید، شبیه مقدار کل انتشار کربن است که انگلستان هر ساله به جوهر می فرستد." "اگر کربن فقط در اقیانوس سطح ایستاده باشد، آن را آسان تر می شود تا دوباره در جو قرار بگیرد."

تیم می گوید مدل این پتانسیل را دارد که بتواند پیش بینی کند که اقیانوس در آینده به عنوان یک سیلندر کربن موثر خواهد بود، اما با توجه به پیش بینی های نامطلوب دما، به اندازه قابل اعتماد نخواهد بود.
مهندس رضا  بیگدلی